Een zonnige zondagmiddag, dat moest zo zijn, zo passend bij mijn man,
Drie ballonnen voor het allerlaatste afscheid.
We staan er, nu moeten we hem loslaten, mee laten voeren, een voor een.
De wind is sterk, de ballonnen vliegen op, richting het noorden.
Zo mooi, in een driehoek voeren ze hem mee over het gebied waar hij is geboren, zijn jeugd, ons leven samen.
De ballonnen worden stipjes, schitteringen, sterren.
Hij is nu overal.
Veel dank Marleen en Andreas, dat jullie dit mooie afscheid mogelijk hebben gemaakt.